Van voren, van achteren, flying high Niagara Falls

Vandaag dag 6 alweer van onze geweldige reis. Het is woensdag 23 april en zitten nog steeds op Canadees grondgebied. Gisteren eindigde ik rond 23:00 uur met mijn verslag en wist ik mijn kamernummer niet meer. Ik heb het dus niet nagevraagd, maar toch op 3505 gegokt. Fout, sleutel werkte niet en roepend op de gang werd op een gegeven moment ook wel een beetje gênant. Dus even gebeld met Ronald: 3205. Kids helemaal in een deuk. Gênant mam, heb je echt aangeklopt bij andere mensen. Ja hoor, waarom niet!
Ach ze kennen mij hier toch niet. Er lopen bijna geen Nederlanders rond. Ter informatie we hebben echt de hele nacht met de gordijnen open geslapen vanwege het prachtige uitzicht op de watervallen. Ja, ja zelfs als wij slapen, registreren wij nog iets. Net clown Bassie.
We waren dan ook al om 7:00 uur wakker, behalve Inez. Het reizen begint voor haar toch wel beetje vermoeiend te worden. Aan het eind van de dag willen haar benen niet meer (zegt ze zelf). Maar vervolgens wel 100 keer vragen of er nog wel even gezwommen kan worden in het hotelzwembad. Dus dat is ze nu aan het doen.
Vanochtend hebben we ontbeten op verdieping 9 met uitzicht op de watervallen. Het sneeuwde en regende iets. Niet echt aanlokkelijk om naar buiten te gaan. Dus allemaal 3 lagen kleding aan om de wind en de kou te trotseren. We hebben nog even overwogen om handschoenen te kopen, want gisteravond hadden we ook zulke koude handen. Uiteindelijk niet gedaan. Het voordeel van ons hotel is dat wij dichtbij zitten. Dus na een korte wandeling waren we zo bij de watervallen. Ontelbare foto's genomen, want iedere keer lijkt het wel anders. Vooral de Horseshoe Falls zijn spectaculair. Het water stort zo'n 53 meter omlaag en de waterval heeft een breedte van 675 meter. Het water komt bij 4 grote meren vandaan en komt dan via de Falls terecht in de Niagara rivier. Deze rivier voert het verder af naar Lake Ontario en dan uiteindelijk in de Atlantische Oceaan. Het is een prachtig gezicht. Af en toe voel je een mist van water over je heen komen. Zomers waarschijnlijk erg lekker, maar nu koud. Brrr. We gaan snel door naar het Visitor Center. Daar boeken wij een bustoer en 3 attracties: Film over het onstaan van de Falls, een wandeling achter de Falls en het bezoeken van een vlindertuin. We besluiten de 2 eerste te doen. Eerst naar de film. We krijgen een regencape aan, want we gaan sneeuw en de watervallen beleven. We reizen door de ijstijd, de aarde raakt opgewarmd en vervolgens door het smelten van het ijs, ontstonden dus de watervallen. Het verhaal werd heel komisch verteld door een tekenfilmfiguur net als Ice Age.
Vooral Inez kreeg de volle laag sneeuw en water. Ze vond het prachtig. Toen de wandeling achter de watervallen. Eerst met de lift naar beneden. We kwamen in een gangenstelsel achter de watervallen. We zagen één grote watermassa. Ook was er nog een prachtig uitzichtpunt. Je had het gevoel op gelijke hoogte recht tegenover de watervallen te staan. Het mooie was ook nog dat de zon ging doorbreken. Dus echt prachtig om te zien. We waren voorbereid op een natte douche, maar dat viel mee. Waarschijnlijk ga je hoogzomer nog naar een lager niveau, maar deze was nu gesloten.
Na een tosti als lunch hebben we de bus gepakt richting de Whirlpool Rapids. Dit is een draaikolk in de Niagara rivier. Boven deze Whirlpool heb je open kabelbaan. Deze overtocht is 549 meter lang en je gaat direct heen en weer. Inez had wel even zin om heen en weer te gaan. Dus samen met Ronald de kou en de hoogte getrotseerd. Stoere meid. Pieter en Jillian hadden het koud en doken de souvenirwinkel in.
Door de strenge winter zijn er dus een aantal attracties nog gesloten. Normaal kun je dus met een Maid of Mist-boot of een jetboot mee. Ook kun je met een lift naar beneden naar een kloof vlakbij het water komen. Dit is dus allemaal niet open. Helaas. Het aantal toeristen valt daardoor weer mee.
Ja en dan kun je naast de watervallen van voren en achteren te hebben gezien er ook nog overheen. Ronald had een flinke meevaller bij Starbucks, dus we besloten even bij een klein vliegveldje te kijken. Vooral Jillian was gelijk enthousiast. "Gaan we dit doen? Met een helicopter?"
Toen we betaald hadden, dacht ik alleen maar: "Gaan we dit doen? Met een helicopter?"
Als we maar geen luchtzakken hebben. Getver. Maar wie A zegt, moet ook B zeggen. Toch? Dus toen we aan de beurt waren, gewoon stoer op die heli aflopen en gaan. Voor de te nemen foto's door een fotograaf even duimpje omhoog. Ronald voorin en wij achterin. Inez was niet echt enthousiast. Wilde ook niet poseren voor de foto. Voor wij het wisten zaten we hoog in de lucht. Het was echt gaaf. Eerst over de Niagara rivier en toen over de Amerikaanse- en de Horseshoe Falls. Af en toe had je het gevoel dat je heel schuin hing. En dan ga je toch tegenhangen. We hebben heel veel foto's genomen. Vooral boven de watervallen was zo mooi om te zien. Ook veel foto's van elkaar genomen. We hadden koptelefoons op en kregen ondertussen ook een heel verhaal te horen. Ik zal jullie bekennen, ik heb niets gehoord. Ik was met Inez bezig, die al witter werd en niets zei. Ze keek met hele grote ogen naar ons en niet naar buiten. En ik was met mijzelf bezig. Na ca. 10 minuten begonnen we weer aan de landing. Was toch ook wel weer blij dat we stonden. Held...
Maar het was een superervaring om mee te maken. En wat zijn de watervallen indrukwekkend.
We hebben nog een foto gekocht van onze luchtdoop. Wat een belevenis.
We zijn vervolgens met de bus afgezet bij een brug over de rivier. Deze brug verbindt Canada met Amerika. Je betaalt 0,50 dollar om naar de overkant te gaan. Bij de overkant moet je weer door de Amerikaanse paspoortcontrole. Het uitzicht aan de Amerikaanse kant vonden wij ook erg mooi, maar de Canadese kant is toch wel allermooist.
Aan de Amerikaanse kant lag nog erg veel ijs. Na een half uurtje zijn wij weer de brug overgestoken naar Canada. Weer paspoortcontrole en vragen beantwoorden en toen waren wij weer in Canada. Grappig hoor. Binnen een kleine week 2 x binnenkomen in de USA en Canada.
We liepen inmiddels op ons tandvlees. Het was bijna 18:30 uur. Gelukkig hebben we de hele middag zon gehad, maar het was klaar voor vandaag. Op tijd gegeten bij Outbacksteakhouse vlakbij het hotel. Echt heerlijk. Pieter en Jillian zalm, Ronald spareribs, ik een biefstuk en Inez een hamburger. Helemaal opgegeten, want wie wil zwemmen, moet het ook verdienen. Toch?
Pieter ligt nu in het bubbelbad. Met uitzicht op de watervallen en de televisie, maar leesverslaafde als hij is, had hij toch het liefst even met de geleende e-reader in bad gegaan. Nou dacht het dus niet. I-pad? Nee ook niet. Dus als ik zo weer naar boven ga, is iedereen weer schoongeweekt. En zullen we allemaal weer heerlijk slapen.
Op naar dag 7. Een lange autorit van Canada via de staat New York naar de staat Vermont.
p.s. Ik begrijp uit jullie reacties dat jullie de reisverslagen leuk vinden om te lezen. Dat is heel leuk om te lezen. Maar ik vind jullie reacties minstens zo leuk :-). Have a nice day. Liefs van ons.