Vliegen naar Washington

En dan is het eindelijk Goede Vrijdag. Onze countdownteller staat op 0. Vandaag gaan we eindelijk vliegen naar Washington, USA. Spannend! Spannend voor mij, ik heb al 15 jaar niet meer gevlogen. De laatste keer was naar Australië in 1999. Maar ook spannend voor de kids. Pieter heeft 1 x gevlogen naar Londen. Jillian en Inez hebben nog nooit gevlogen en dan gelijk zo ver. 8 uur vliegen.
Eigenlijk niet te voorstellen voor hun. Alle papieren en tickets, auto en een deel van de overnachtingen zijn geregeld. Alle informatie verzameld via het internet. Wat er te zien is, openingstijden en waar. De rondreis staat in grote lijnen vast.
2 koffers en 2 trolleys staan gepakt klaar. Dit gedeelte is wel weer heel relaxed. Geen auto en kar volproppen. Jan brengt ons om naar Schiphol.
We zijn er rond 9:30 uur. Online inchecken lukte niet, dus dan maar ouderwets inchecken bij een stewardess. Eigenlijk wel zo leuk. Inez vindt het maar raar dat de koffers zo maar verdwijnen. Achter de douane nog even koffie gedronken en winkeltjes bezocht. Inez vraagt wel honderd keer wanneer we nou naar het vliegtuig gaan. Onze kleine meid is best wel zenuwachtig. En Jillian is voor haar doen ook erg stil. Als we rond 11.15 uur door de laatste controles zijn, duurt het wachten helaas nog langer. Het vliegtuig is verlaat. Dus 12:55 uur gaan we niet halen om op te stijgen. Rond 13:00 uur kunnen we eindelijk door de slurf naar binnen. En ondanks het feit dat de meiden vliegen niet gewend zijn. Zodra ze zitten, wordt de computer/tv bediend alsof ze nooit anders gedaan hebben. Ze zitten als een vorst bij het raampje. Kijken nergens van op. En vinden het gewoon dat ze bediend worden. Superrelaxed allemaal. Rond 22:00 uur landen we op Dulles Washington Airport. We zijn snel het vliegtuig uit. Vervolgens moeten we in een soort slurf. Dit blijkt een soort bus te zijn, die ons naar het hoofdgebouw brengt. Als we hier zijn en het eerste bord lezen "welkom in de USA" kunnen we het niet laten om snel even een foto van Pieter en Inez te nemen. Gelijk een douanebeamte op ons af. Dit mag niet... Sorry. Dan door naar de douane. Ronald, Pieter en ik moeten onze vingerafdrukken afgeven en op de foto. De meiden niet. Er worden allerlei vragen gesteld, wat we komen doen etc. Stempels in onze paspoorten en we kunnen richting bagageband. Onze koffers komen van ver. Vervolgens nog een controle en dan zijn we toch echt in Amerika. Voor onze huurauto moeten we met de bus mee naar een verhuurlokatie van Hertz. We moeten ook nog even wennen aan de Amerikaanse maniertjes. Hey how are you? Bij iedere nieuwe persoon die je ontmoet. Het is inmiddels Nederlandse tijd: 0:00 uur. We willen naar ons bedje. Maar voordat we de juiste auto met navigatie hebben. Zucht! Eerst proberen ze een duurdere auto aan ons te slijten. Ronald zijn ogen beginnen al te glimmen. Ja is wel gaaf natuurlijk. Maar zei ze nu 4 USD per dag extra of 40 USD per dag. Helaas voor hem het laatste. Dus we blijven toch maar voor onze geboekte Van gaan. Maar nu blijkt dat deze er helemaal niet is! En zo ben je zomaar een uur verder voordat je een auto hebt. Uiteindelijk krijgen we een iets duurder model mee zonder bijbetalen. Een rondje om de auto, de sleutels en bye. That's it. Geen uitleg niets. Ja en rijden maar. Eerst maar even een klein proefrondje. Adres van onze eerste hotel in de navigatie en dan de parkeerplaats af. Jezus wat zegt die vrouwenstem. Wennen hoor dat Engels. We rijden dus gelijk al fout. Oh ik had hier de weg af gemoeten. Oh bedoelde ze dit? Gelijk tolpoorten. Hoe hard mogen we eigenlijk op de snelweg? Geen idee. Na weer een misser, inmiddels zitten we met z'n vieren op te letten. Inez is al na 1 minuut autorijden in slaap gevallen. Eindelijk zitten we op de goede weg. Hey was dat niet ons hotel. Weer draaien. En om 3:30 uur zijn we er. Snel allemaal naar bed. Het is lokale tijd 7:30 uur. We slapen heerlijk alleen nog wel last van het tijdverschil. Om 4:00 uur zitten we allemaal rechtop. Oh het is hier nog nacht. Gelukkig zijn we zo moe dat we allemaal weer in slaap vallen.