Washington, Mall, White House, Capitol, eekhoorns

Vanochtend allemaal vroeg wakker. We zitten nog allemaal in het Nederlandse systeem. Dus om 7:00 eruit. Ik vind het nog steeds niet te bevatten dat we zomaar met z'n allen in Amerika zitten. Een beleving.
Eerst maar eens ontbijten. We hebben voor de zekerheid ook maar even pak hagelslag en met dank aan Bianca een pak tijgervlokken meegenomen naar de ontbijtzaal. De broodjes tijgervlokken gaan er wel in bij Inez. Pieter en Jillian gaan voor de muffins, maar ook voor de zelf te bakken wafels. Hiervoor gaat Jillian graag in de rij staan. Zelf je eigen wafel bakken, ja daar worden je ogen wel erg groot van. Maar vandaag hebben we een druk programma dus een goed ontbijt is wel nodig. De hotelreceptie adviseert om niet zelf naar het centrum van Washington te rijden, aangezien er bijna geen parkeerplaatsen zijn. Maar gebruik te maken van de shuttlebus en de metro. Nou dan kennen ze ons nog niet. Wij gaan dus gewoon met de auto. Thuis heb ik al het adres van een parkeergarage l'Enfant Plaza uitgezocht. Dus navigatie ingesteld en om 9:00 uur rijden we weg. We ziiten allemaal op scherp. We hebben niet 1 navigatie, maar 5 :-). Zoveel moeite als het gisteren kostte om ons hotel te vinden, nu rijden we zo het centrum van Washington in naar de parkeergarage. Er staat bijna geen auto. Als we bovengronds komen, lopen we gelijk tegen een fietsverhuur "Bike and Roll"aan. Zullen we wel of niet met een fiets huren? Maar aangezien ik heb gelezen in een weblog van iemand dat alle memorials op The Mall ver uit elkaar liggen en dus een fiets erg handig is, besluiten we toch een fiets te huren. Inez wil zelf op een fiets, dus even proberen of het gaat. 2 Mensen worden helemaal wild als ze weg fietst. Ze moet eerst een helm op! Inez fietst gewoon op eigen terrein, geen auto te bekennen. De echt 'I sew you-angst'. De fiets is te groot. Maar er is een hele goede oplossing. Er wordt een tandem-trailer vastgekoppeld aan de fiets van Ronald. Ze kan evengoed fietsen, maar Ronald stuurt. Inez heeft de hele dag met een grote glimlach door Washington gefietst. En wij hebben vreselijk om haar gezicht gelachen. "Kijk Pieter, Jill en mam, zonder handen en kijk zonder voeten". Dan zat ze weer achterstevoren op haar zadel. En iedereen die haar zag gaan, moest ook vreselijk lachen. Soms ging Ronald zonder voeten en dan trapte Inez extra hard. En heuveltje op had hij mooi trapondersteuning. Dus haar dag en onze dag kon niet meer stuk. (Alleen onze pubers hadden haarproblemen door de verplichte helmpjes :-) ) We begonnen onze fietstocht richting het begin van The Mall: het Lincoln Memorial. Lincoln was de 16e president van Amerika. Hij heeft er o.a. voor gezorgd dat de slavernij werd afgeschaft. Bij het memorial is het erg druk. Maar we kunnen helemaal naar voren met de trap richting het beeld. We hebben van hieruit ook een mooi uitzicht over The Mall richting het Washington Memorial. Jullie begrijpen het bestaat volledig uit herdenkingsmonumenten van Amerikaanse presidenten. Ook staan er memorials ter herdenking van de gesneuvelde soldaten van de Koreaanse/2e Wereldoorlog en de Vietnamese oorlog. Hier lopen veel veteranen rond. In 2 boeken staan alle namen (58000) van de gesneuvelde en vermiste soldaten die tijdens de Vietnamoorlog in dienst waren. Achter de namen staat vermeld waar je de naam kunt terugvinden op de muur. Erg indrukkend. Na deze memorials fietsen we door naar het Witte Huis. Het blijft jammer dat het niet gelukt is om een rondleiding te regelen door het Witte Huis, ondanks dat ik 3 senatoren heb gemaild. Maar ervoor staan is ook al een leuke ervaring. Na vele foto's verder fietsen we door voor een broodje. We hebben trek. We kopen een hotdog en eten dit zittend op het gras op. Het is nl. prachtig mooi weer. We begonnen in onze dikke jassen, vervolgens hebben we onze zomerjassen aangetrokken. En nu zitten we in onze shirts en hebben allemaal de zon in onze toet. Maar dit is echt vakantie hoor! GENIETEN met hoofdletters. Inez wil maar door, want dat fietsen is nog steeds geweldig! We gaan verder richting het Martin Luther King Memorial. Erg indrukkend. Hier staan veel zwarte Amerikanen en je merkt aan hun dat dit wel de plek is voor hun. Maar dat is ook te begrijpen.
Wij gaan verder naar de laatste 2 memorials: Franklin Delano Roosevelt en het Jefferson Memorial. Maar we hebben wat dit betreft eigenlijk wel genoeg gezien. Dus we gaan dwars door de stad naar het Capitool. We fietsten langs allerlei musea. Deze staan morgen op het programma. Eerst het Capitool een indrukkend gebouw. Hier zetelt het Senaat en het Amerikaanse Huis van Afgevaardigen, tezamen het Congres genoemd. Helaas zijn we net te laat voor een rondleiding. Dus misschien dat we dit maandagochtend nog kunnen proberen om 8:30 uur. Het schijnt erg indrukwekkend te zijn van binnen. Maar lukt het niet is het ook oke. We fietsen nog even richting het station. Onderweg komen een parkje tegen met allemaal eekhoorntjes. Inez gaat op eekhoornjacht. Ze rent het hele park door. "Ik had er bijna één!" Ja, ja. Maar schattige diertjes om te zien.
We besluiten terug te fietsen naar de fietsverhuur. Precies om 18:00 uur leveren we de fietsen weer in. We zijn helemaal gaar, maar het was het meer dan waard. Ronald zet ons af bij het hotel en gaat nog boodschappen doen. Wij moeten even bijkomen van onze eerste echte dag in Amerika. Tijdens onze terugreis vanuit het centrum zien we een filiaal van TGIF. We hebben besloten daar te eten. Het staat voor Thank God It's Friday. Een soort van hamburger/steakhuisachtig keten. We worden weer allervriendelijkst ontvangen. How are you? How was your day? Ondertussen staan er allemaal televisies aan met sport etc. Gezellig. Het eten is goed. Allemaal een hamburger. Heerlijk. Maar zelfs Pieter krijgt hem niet op. Ik zit vol..! Snel naar het hotel en naar bed. Het is klaar voor vandaag. Maar een superdag gehad.